Van jongs af aan ben ik gefascineerd door de schoonheid van onze thuisplaneet Aarde. Als jonge jongen stelde ik mezelf zoveel vragen over waar ik woon, op de planeet waar ik leef. Het land, de stranden, de bergen, de bossen, de zeeën, de oceanen en de dieren die er leven. Ik was en ben nog steeds zo gretig om meer te weten te komen over onze planeet. Een beetje ouder nu en nog steeds nieuwsgierig en gefascineerd over onze planeet, loop ik langs dezelfde kusten als toen ik een jong kind was, genietend van het geluid van de golven en de saulty geur van het zeewater, het zien van de zeegulden die laag boven het water vliegen op zoek naar een maaltijd of rusten op de stranden.

Het feit dat onze planeet is wat ze nu is, is niet vanwege één belangrijk ding. Het is vanwege veel dingen die samenkomen dat het mogelijk is voor een planeet om te evolueren als een gewone planeet zoals onze thuisplaneet nu is. Een bewoonbare planeet hoeft niet per se leven te hebben. Het heeft de mogelijkheid om leven te herbergen. En de aarde zit vol leven. Dit is niet altijd zo geweest. De aarde heeft een geschiedenis van enkele massa-extincties, maar het leven leek zich na zo’n periode altijd te herstellen.

De aarde is fascinerend, mooi ook gezien vanuit de ruimte. Wij, jij en ik hebben het geluk dat we ervan leven.

Het is bekend dat ik niet erg enthousiast ben over Mars. Ik hoor anderen discussiëren over het koloniseren van de planeet, wil er wonen. Het is een dode, giftige planeet. Ik deel de hysterie van Elon Musk om Mars te bezetten niet. We hebben niet de technologie om daarheen te gaan. Door de straling zouden mensen dood zijn voordat ze daar aankwamen. En zelfs als je zou aankomen, dan is de straling op het oppervlak van de planeet ook dodelijk. Je kon alleen ondergronds overleven. Waarom naar een planeet gaan om ondergronds te leven?

Planeet Mars had een vergelijkbare start als de aarde, maar verloor het grootste deel van zijn atmosfeer en verloor zijn magnetisch veld. Het is goed om onze robotrovers te sturen om voor ons te zoeken. Om te zoeken naar bewijs dat er ooit leven was.

Daar zijn we goed in, robotrovers op missie sturen. Dat zouden we ook met andere planeten moeten doen. En dat doen we.

Enige tijd geleden, in feite vele jaren geleden, had SETI ( Search for Extraterrestrial Intelligence ) een geweldig idee. Seti speurt met gevoelige telescopen het heelal af naar signalen die afkomstig zouden kunnen zijn van buitenaardse intelligentie. Met deze zoektocht wordt veel data verzameld. Ik bedoel veel data. En dat moet allemaal nagekeken worden. Dat kan natuurlijk door computers worden gecontroleerd, maar toch, dat kost zoveel tijd. Dus het idee was om het door meer computers te laten controleren, door veel meer computers. Een simpel en briljant idee. Dus vroegen ze het publiek om te helpen. Met personal computers over de hele wereld konden gegevens worden gecontroleerd. Ik vond het een geweldig idee, dus ik bood me aan als vrijwilliger en ontving de benodigde software en kon de gegevensbestanden downloaden. Mijn pc controleerde de gegevens ’s nachts toen ik sliep en ik installeerde een alarmgeluid voor als er iets interessants werd gevonden. Na een paar dagen, of moet ik zeggen nachten, heb ik dat om voor de hand liggende redenen uitgeschakeld. Op deze manier heb ik samen met vele anderen over de hele wereld deelgenomen aan de SETI-zoektocht. 
Voor meer informatie over SETI; Het onderzoek, de wetenschappers en evenementen neem een kijkje op de site van www.seti.org